زنده ياد حسين پناهى

شرم می کنم با ترازوی کودک گرسنه کنار خیابان،
سیری ام را وزن کنم!!
ای کاش یک ماه نیز موظف بودیم
از اذان صبح تا غروب آفتاب فقرا را سیر کنیم...
نه این که گرسنگی و تشنگی کشیده
تا فقط رنج آن ها را درک نماییم!!
آری هزاران بار افسوس
که دیریست وا مانده ایم در ظاهر دین!!
دهانمان پر شده است از غلظت
تلفظ حرف در کلمه "و لا الضالین"!!
ولی غافل ازآن که خود عمریست
در گمراهی به سر می بریم....!!
به راستی ما به کجا می رویم؟!

وچه زیباست این جمله؛
روزه داران هیچ گاه حال گرسنگان را درک نخواهند کرد،
زیرا به افطار اطمینان دارند....!!

آبرخ وبلاگ لیلا حکیمیان...