غزلى زيبا از استاد شهريار به مناسبت عاشوراى حسينى

شیعیان، دیگر هوای نینوا دارد حسین / روی دل با کاروان کربلا دارد حسین

از حریم کعبۀ جدّش به اشکی شست دست / مروه پشت سر نهاد، اما صفا دارد حسین

می‌برد در کربلا هفتاد و دو ذبح عظیم / بیش ازینها حرمت کوی منا دارد حسین

بس که محمل ها رود منزل به منزل با شتاب / کس نمی داند عروسی یا عزا دارد حسین

رخت و دیباج حرم چون گل به تاراجش برند / تا به جایی که کفن از بوریا دارد حسین

بردن اهل حرم دستور بود و سرّ غیب / ورنه این بی حرمتی ها کِی روا دارد حسین؟

سر به قاچ زین نهاده، راه پیمای عراق / می نماید خود که عهدی با خدا دارد حسین

او وفای عهد را با سر کند سودا ولی / خون به دل از کوفیان بی وفا دارد حسین

دشمنانش بی امان و دوستانش بی وفا / با کدامین سر کند، مشکل دوتا دارد حسین

آب خود با دشمنان تشنه قسمت می کند / عزت و آزادگی بین تا کجا دارد حسین

شمر گوید گوش کردم تا چه خواهد از خدا / جای نفرین هم به لب دیدم دعا دارد حسین

اشک خونین گو بیا بنشین به چشم «شهریار» / كاندرين گوشه، عزایی بی ریا دارد حسین...

آبرخ وبلاگ لیلا حکیمیان...